Fan Xiaoqing, kadın, aslen Jiangsu Eyaleti Nantong'ludur, 1955 temmuz ayında Şangay Songjiang Bölgesi’nde doğdu, 1958 yılında ailesiyle Suzhou Eyaleti’ne taşındı. 1985 yılı başında, Jiangsu Yazarlar Derneği’nde profesyonel olarak yazmaya başladı. Halen Jiangsu Yazarlar Derneği başkanı, Çin Yazarları Derneği üyesi ve Çin Halk Siyasi Danışma Konferansı Ulusal Komitesi üyesidir. 1980 yılında eserlerini yayınlamaya başladı, roman tarzı başta olmak üzere, genç kızlar için yazdığı "Gece Dönüşü" öyküleri, "Şangay Edebiyatı" dergisinde yayınlandı, toplamda 10 milyondan fazla kelime yazdı. Uzun romanları yirmiden fazladır, “Şehrin Yüz İfadesi” uzun romanı, Ulusal Onuncu Beş Yıllık Mühendislik Ödülü’nü kazandı. “Kentin Ve Kırsalın Kısa Bir Tarihi” kısa romanı ise 4. Lu Xun Edebiyat ödülüne layık görüldü. Bazı eserleri İngilizce, Fransızca, Almanca, İspanyolca, Japonca, Korece gibi dillere çevrildi.

Fan Xiaoqing’in yazılarında köylülere karşı olan sevgisi açıkça görülür, köylü karakterlerinin nezaket ve sadeliğini güçlü hisleriyle yazar. Ara sokaklardaki insan ilişkilerini oldukça insani lezzet veren bir anlayışla aktarır. Sıradan insanların sevinç ve acılarını anlatmak için narin ve huzur veren kalemini kullanır. Yazılarında uzun bir zaman diliminde karakterler birkaç ayrı dönem başlarından geçse da, çok büyük olaylar yaşamazlar ve derin konular işlenmez. Yazar insanı şaşırtan karakterler ve olayları yazmaz, onun yerine düz anlatımla okuyuculara okumanın çekiciliğini verir. Bu onun sadece edebi arayışı değil, aynı zamanda her zamanki yazma tarzıdır.

“Yalınayak Doktor Wan Quanhe” romanı sade anlatı tarzıyla ve içine kapanık bir mizah anlayışıyla, kırsal bölgede yalınayak bir doktor imajını resmeder, kahramanın iç dünyasını sade bir şekilde tasvir eder. Yalınayak Doktor, “Kültür Devrimi” döneminde gözden düşer, yerine oğlu Wan Quanhe “Yalınayak Doktor” olur. Wan Quanhe, resmi olarak tıp eğitimi almamıştır, o dönemde doktor olmak da zordur. Her ne kadar bir kaç doktorla ortak çalışsa da, en sonunda bütün doktorlar gitmiş, tek başına kalmıştır. Roman, yepyeni ve zihinlerde yer eden bir Wan Quanhe portresi çizer, okuyuculara geniş bir hayal dünyası bırakır. “Yalınayak Doktor” sadece bir köyü anlatmaz, aynı zamanda köylülerin her zamanki hayatta kalma mücadelelerini yazar. “Tütsü” eseri ise bir tapınaktaki tütsücü genci anlatır. Genç, yarı keşiş hayatı süren sıradan bir insandır, dünyadan elini eteğini çekmiş keşişlerin gözünden dünyaya dalan insanların gülünç ve saçma hallerini anlatır. Romanda gündelik hayatı aktarır, büyük tarihsel olayların sahnelerinden uzaktır. Yazı biçimi nüktelidir, olayları analiz etmek yerine onları yeniden yapılandırmayı tercih eder. “Benim Adım Wang Cun” eseri bir postmodern ironi romanıdır, görünürde gündelik yaşamın sade ve duygusallıktan uzak yönünü anlatırken, asıl olarak kalbi bir macera arayışını anlatır. Romanda, insanların oluşturduğu bir çok yapay engel ve köşe başlarının arasında kahramanın erkek kardeşini kaybedip yeniden bulmasını anlatan karmaşık sahneler vardır, küçük kardeşini ararken düşünmeye değer bir çok olayı da ima eder.